قصیده بحق الراحل العلامه الربیعی بقلم المهول ابوجعفر الفیصلی
قصیده بحق العلامه الربیعی (ره)
کلشی اعله البسیطه ایصیراله افیای
لولاحت علیه الشمس یکسرظل
وهای اکبردلیل اعله وجودالنور
یعنی النوربوجوده علـیه ایدل
وموبس الشمس بلکون منبع نور
عدنه اضواء حـته الشمس منهه اتچل
شخصـیات ضلـت للابـد تذکار
مثل هَل النجـم علکون من ایهل
وگصبتنه حوت اقمارموش انجوم
من لمعت ضواهه البدرهم یجفل
امثال الربیعی ابگصبة الاجداد
التاریخ عنه ابفضله ظـل ینقل
یاشمس الی ضوت عتمت الانهار
ویابدر السطع اشرق الگاع وهَل
ولو..ان غاب شخصک یبقه لیک افیای
تستاهل الگصبه ابفیـک اتظلل
یا عبدالعظیم الگصبه تفخر بیک
انته العلمتهه الحُرُم شنهو الحِل
محتاج المجد یزحف الاسمک جاک
ویتباهه ابوصالک من الک یوصل
انته ابنورعلمـک نوریت اگلوب
یادوحـة علوم العـلم لیک ایجل
صارم علم چفک مایعرف اگراب
وبتارالمعـارف دوم الک منسل
یاراعی مضیف الکرم ویه الجود
یلجـودک بحـر بلـطیب یتمثل
حچت عنک انهار الگصبه والشط گال
هذه اهوه الربیعی الکل اهو بلکل
ویشهدلک نخلهه وتشهد النهران
حته الگصب لسمک یشهد ایرتل
***********
ابوجعفرالفیصلی
